O'ndan Benden Biz'den..

        Bazı rutin kontroller için hastaneden randevu almıştım. O'nada söyledim şu gün, şu saatte, şu hastaneden randevum var bilgin olsun canım diye.Bakkala çakkala giderken de haber vermem gerekiyormuş gerçi benim.Hatta izin bile almam lazımmış. Bide şöyle bir durum var:
- Aşkım markete gidiyorum ben.
+ Nasıl gidiyorsun?  Bi resim yolla bakim.
- Aşkım delirme ya. Uğraştırma fotoğrafla falan beni. 2 dk gidip geleceğim.
+ Neden beni ikilettiğini anlayamıyorum şu anda Tuğba.
- Tamam aşkım yollarım şimdi!!!
                         ..&..
+ Bu ne böyle git adam gibi bişey giy!!! Sakın ikiletme beni.
                      ...&..
+ Hah! Şimdi olmuş, hadi git gel fazla oyalanma.!
- Bi kadın marketten ne kadar oyalana bilirse o kadar oyalanacağım aşkım!
+ Tuğba 10 dk içinde evde ol.!
- Bakarız bebeğim gittim :)

İşte ben bir markete giderken bile böyle uğraşıyorum. Neler çekiyorum neler.. O yüzden uzak tarihli bir işim varsa mutlaka önceden haber vermem gerekiyor.Zira emri vakilerden ikimizde hoşlanmıyoruz. Bakma sadece kendi penceremden anlatıyorum olayları. Bende O'na karşı böyleyim. Taviz yok :).
        Neyse hastaneye gideceğim sabah yazdım yine "Yavru ben çıkıyorum.Hastaneye gidecektim hani." Sadece "Tamam hatunum" yazdı. Aha kıyamet alameti bunlar diye iç geçirirken, elleşme şimdi foto moto uğraşamam bişi demeyeyim dedim bide kendi kendime. Site güvenliğini geçip metrobüs yoluna doğru giderken, arkamdan biri laf attı. Bakmadım tabi hiç. Eninde sonunda pes ediyorlar bakmayınca çünkü. Arabayı yanaştırdı sonra, çantamı çekti. Allahım nasıl korktum. Ne oluyor falan derken bi baktım Sevdiceğimm bu :) "Gideceğin yere kadar götüreyim mi yavrum" dedi pişkin pişkin bir gülümsemeyle. Ben hala şaşkın bir ifadeyle yüzüne bakıyordum. Bi an gerçekten hayal görüyorum sandım. Kaç kapçı sandım ya ben Sevdiceğimi yanarım yanarım ona yanarım. Hala şok halinde olmamdan ötürü arabadan inip bi sarıldı önce. "Buradayım. Gerçekten buradayımm.Bin hadi arabaya" diye kulağıma fısıldarken, Onun bu sözcükleri, ayaklarımı yere basmamı sağladı. Essahtan buradaydı :)
        Önce hastaneye gittik.Sonra bütün gün dolaştık.Çok hoş bi yerde yemek yedik. Pierre Loti tepesine çıktık sonra, kahvelerimizi orada içtik. Her şey o kadar güzeldi ki. Rüya gibi geliyor zaten O'nla geçen her saniye bana. Dokunuşlarıyla anlıyorum sonraları gerçekliğini.
        Uzun uzun sohbet ettik.Şu günlerde ne kadarda ender bulunan bir şey, konuşulacak insanlar. Hadi onu geçtim seni anlayabilecek insanlar çok az. O yüzden O'nunla konuşabilmeyi çok seviyorum, daha önemlisi Ona karşı anlaşılabilir olmayı.İletişim kurabilmeyi. İşleri hakkında fikrimi almasını da seviyorum. O sert karakterinin altında ki uysallığını. Gözlerime bakarken dünyayı silişini seviyorum.
        Bir an, sadece küçük bir an bile ayırmadan gözlerini gözlerimden, saatlerce sohbet edebiliyorduk biz. Kimsenin dikkatimizi dağıtmasına izin vermeden. Sanki dünya gündeminden çok önemli meseleleri anlatıyormuşum gibi, öyle önemli şeyler anlatıyormuşum gibi dinliyordu beni. Cevap verirken gülümseyişini saklaması ne hoştu. "Tuğba hanım tatlı tatlı şımarmanız konuya olan dikkatimi biraz dağıtıyor haberiniz olsun" dedi durup dururken. Halbuki ben hiç şımarmam!! "Şımarık mı dediniz bana bayım ?" 
Ah o gülümseyişi. Gülerken hafifçe elimi sıkması. Her gülüşünde bir kere daha Aşık oluyorum sana demek isterdim. Şımarmasın diye söylemedim tabi ki :)
        Daha ne isteye bilir ki bi kadın diye düşündüm. Karşısında  Aşkla bakan gözler, sevgiyle tutulmuş eller ve kıymet bilen bir adam.  Çiçek olayını da anlatmıştım di mi geçen yazıda? Böylede anlaşılmaz bir adam. Beklemediğin anda beklenmedik jestlerin adamı :) Benim Olan. Beni seven. Hani bazı adamlar vardır; yanında sevgilisi varken hala gözü, sağdan soldan geçen hatunlar da olur. İşte ben böyle bir anı hiç yaşamadım. Allah yaşatmasın. Dünyaya kendimizi soyutlar gibiyiz ikimizde yan yana iken. Başka bir boyuta geçmiş gibiyiz. Yan yana değilken nasılsınız ? diye sorma. Çünkü biz yokken bile varız. Ayrı ayrı uyurken bile tümüz aslında.
        Sonra eve bıraktı beni. Yarın için plan yapmıştık zaten o sırada. Sitenin girişine kadar takip edildim tarafından :)  Yakın bi yerlerde indim çünkü herhangi bir üçüncü gözden kaçınmak gerekirdi. Siteden girer girmez telefonum çaldı, arayan tabiki O'ydu. Eve girene kadar konuştuk.
   Yatağa uzandığımda aklımda sadece tek bir şey vardı:
       "Ben bu adamı hak edecek ne yaptım acaba? Hangi iyiliğimin karşılığıydı O ?"