Bir Zehir Olmuş Tatil, Bir Boşluk..

         Bi kaç gün Kuzenin yazlığına gidelim de yaz bitmeden deniz yüzü görelim dedik ailecek. Abimi de ayarladık, doluştuk gittik. Hesapta 3 4 gün kalacaktık yani, çantaları ona göre de hazırladık. Geceden yola çıktık güle oynaya , keyifle. Sabah havasından mıdır ? Neydendir bilinmez baya erken uyandık. uykumuzu da almıştık üstelik. Cadı da bi hevesli bi hevesli ilk kez denize girecek küçük hanım. Mayosunu giydirdik dayısıyla el ele kol kola indiler sahile. İlk baş alışsın diye kumda yürüteyim dedim. Demez olaydım. Ayağıma kum giriyor, kirleniyorum diye yerlere attı kendini. Kucağıma aldım vurmalar tırnaklamalar falan, aha dedim çocuk sinir krizi geçiriyor.  Şezlonga yatırdım kıpırdamıyor yıka beni yıka beni diye bağırdı durdu. Sıra sıra herkes birer saat kucağına aldı cadıyı da öyle girebildik denize kalanlarımız. Sonra ufak ufak kucağımda sokmaya çalıştım denize ama işte oda olmadı. Bütün gün eve dönelim dönelim diye ağladı. Velhasıl evdeyiz.  Kızımdan daha değerli değildi bir tatil.

         Bir de İçinde kaybolacağım bi boşluk var. Bitti sonunda. Sonunda finali gördük. Tamda düşündüğüm gibi oldu. Beklediğim gibi. Ve ben üzgün değilim. Garip değil mi? Hissetmiyorum acıyorsa bile. Bi kaç aya da evlenir zaten. Nasıl ve ne hissedeceğimi de bilmiyorum sanırım. Sevdiceğim gitti okuyucum.
Bildiğin böyle vedasız, zahmetsiz, keskin...Gitti..