Minicik'im..

       Anne olmuş bir kadına sormuş olsalar ki "En mutlu olduğunuz gün ne zamandı ?" diye. Alınacak cevap standarttır sanırım. Her mutlu gün hatırası Çocuktur bence. "Çocuğumu kucağıma aldığım o andı". Yada "Hamile oldugumu öğrendiğim andı." diyecektir bütün anneler. Çünkü anne olmak bir devrin kapanıp , yeni bir devrin açılması gibi ; hamken pişmek gibi birşey. 
      

     Hani her annenin ağzına dolanmış cümleler vardır ya. 
- Sende evlat sahibi ol o zaman anlarsın beni.
-Sizi de göreceğiz çocuğunuz olduğunda.

    Ne haklıymışsın be anne! Anne olmadan öncesi ve sonrası diye isimlendirilen evreler :) .
Ne kadar da zormuş meğer anne olmak.Hele ki aynı anda babada olabilmek kızına.
   
      - Ben asla böyle yapmayacağım çocuklarıma..!!
      +Anne ol da görelim küçük hanım...


      Geleceğimi görüyordun sen hatun! Mevzu bahis kendi evladın olunca tölerans tanıma imkanın resmen SIFIR. Ve yine mevzu çocuğunun terbiyesi ise merhamet yoksunu , kararlı , tutarlı , sert suratlı olunuyormuş. Öğrendim ben anne evlat başka bir şeymiş.


    Çocuğunu uyurken izlemek diye de bir şey var ki Bilmem kaç ödül almış, gişelere oynamış filmler yanında halt yemiş. 

      Güldüğünde gamzesi çıkan bir kızınız varsa hele bi de. Ah Allah'ım. Kokusu cennetlim. Gülüşü cennetim.
Minicik elleriyle tüm yükümü hafifletenim.


         Velhasıl Anne olunca anlarsınız...  :)