Anne Olmak..

          Çok küçük yaşta anne oldum ben. Çok zorluklarla  da büyütüyorum şimdi ise. Maddi olarak değil de manevi zorluklar bunlar.

            Cadı'mın yüreğinde bir uçurum var. Ben ne kadar çabalasam da benim dolduramayacağım bir boşluk var. Küçücük kalbinde milyon tane hüzün var. Ve bunları anlatabilecek kelimeleri yok cebinde. Hırçınlığı var. isyanları var sadece.

       Anneler günü bu hırçınlıkları biraz unutturdu ikimize de :) .  Çünkü ilk bilinçli Anneler günümüz olacak bu. O kadar heyecanlıydılar ki , pazarı bekleyemedi iki koca bebek hediyelerini vermek için. O anki heyecanı görülecek en muazzam şeydi. 

                               - Anneemmm kapa gözleriniiii.... Baaaakkkk ne aldım sanaaaaaaa

Kutulara hastayım. Müptelayım hatta :) küçük cadım da  bunu bildiğinden . 

-"İçi bana, dışı sanaa anneejiimmm"

Çığlığı , heyecanı , mutluluğu pahabiçilemezdi..

İkinci hediyem de sevdiceğimden geldi :) Buda ikinci ve ilk Anneler günü hediyem oldu :)

Sahte takılara alerjim var. Sadece altın ve gümüş taka biliyorum. Ve altında hiç bana göre biişi değil :) 

Sarı sarı sevemedim ben onu :)

Gümüş ise favorimdir . Beni o kadar iyi tanımışlar ki hedefi 12'den vurmuşlar :) Hayatımın odak noktaları olan iki insan bu gün beni dünyanın en mutlu annesi ve Sevdiği yaptı.. 

Hediye almasalar mutlu olmayacak mıydın? Deseniz buna da yanıtım var .

 Beni mutlu eden şey aldıkları hediyeler değil. Beni ne kadar iyi tanıdıkları.

Ne kadar iyi bildikleridir. Benim için bir şeyler yaparken ki heyecanları. Çabaları. O haylazlıklarıdır.

Yoksa aldıkları şeyler sadece birer semboldür.

 Sevilmek , Birinin içinde ki tutku olabilmek en güzel mutluluktur.

Hayat sevdiklerimizle güzel..

 Hayat Anne olunca anlamlı..

Çokça sevilmeniz dileğiyle :)