Unutmak Sevmekten Daha Zor Geliyor..- Kim Demişse Halt Etmiş..

          Geçenler de aldığım bir mail üzerine bu yazıyı yazmayı boynuma borç bilirim :)
"O dev aşkına ne oldu ? Ne çabuk unuttun ? Kendini sorguladın mı?"

          Napsaydım arkadaşım, intihar mı etseydim ? Jilete mi vursaydım her bir yanımı?
          Tabi çok çok zorlandığım zamanlar oldu. Geceleri hıçkıra hıçkıra böğürdüm, uykularımdan ağlaya ağlaya uyandığım da oldu. Yeter bu acıya dayanamıyorum deyip bayıldığım da oldu.
          -Bu acı tam olarak nerdeeeee ?
          Soyut bir acıdansa, somut bir acıyı tercih ederim deyip kendimi elimde bıçak cesaret beklerken bulduğumda oldu. Son noktam oydu zaten. Bizimkilerin beni doktor civanıma götürdüğü son yudum su oydu.
          Evet kafayı yiyecektim. Evet acım çok çok derin ve sancılıydı. Ama ölene kadar yas mı tutacaktım?Yapamazdım ki! Bir kızım vardı ve tekrar normale dönmeliydim. Döndüm de.Belki tırtıldan , kelebeğe döndüm. Belki bülbülden kargaya dönüştüm. Bilmiyorum.Ama kalktım düştüğüm bok çukurundan. Bata mıydım ?
          Kendimi hiç bir zaman sorgulamadım. Doğru mu sevdim yanlış mı sevdim. O'nada hiç bir zaman öfkelenmedim. Kızmadım. Nefret etmedim. Hiç bir insan, hiçbir adam-kadın aileden üstün olmaz..!  İşte o yüzdendir ki her şeyi akan suya bıraktım. KEndimi, acımı, kurduğum hayalleri, ettiğim duaları.
          Şimdi bana neden unuttun vazgeçtin, demek ki gerçekten sevmedin, diye gelmeyin. Ben defterimi dürdüm. Kaldırdım. İçimden okkalı okkalı küfürler çıkarttım. Sıçtım ,sıvadım.
Rahatladım. ve unuttum. Unuttuğum şey O'muydu. Anılar mıydı? Bilmiyorum.Ne olursa olsun artık canım yanmıyor. Ruhum daha uçuk. Daha Ferah.
       

          Sizi plaza gibi öpükledim :*

* Her güzel şey bitmeye mahkumdur. 
**Aşk'ı yavaş tüketin.