Ölüm Gibi Bir Şeydi ama Kimse Ölmedi..

                   
             Daha  eylülde 1 senemizi doldurmuştuk. Daha 1 ay önce kollarımda idin. Sadece 2 hafta önce sevgimizi fısıldadık. Ne olduysa bu 2 hafta içinde oldu sanırım. Tükettik birbirimizi. İster mesafelere at suçu, ister bana. Ama sonuç değişmeyecek. Nedenlerini sıralamakta bir şey değiştirmeyecek. Sonuç ne mi? Bittik biz. Hemde bu kaosa nasıl sürüklendiğimizi bilmeden.


         İşin kötüsü ne biliyor musun? Bu ayrılığın senin için en iyisi olduğunu düşünmek. Ve bu yüzden acımı hafifletebilmek. Halbuki sadece senin yokluğunu düşünürken ben, nefesim kesilir kalbim dururdu. Şimdi ise ayrılığın sana iyi geleceğini düşünmek çok acı.



          Özlüyorum seni. Aramamak için telefonumu kaldırdım üstlere bir yerlere. Üşengeçliğime n'olur n'olur diye yalvarıyorum. Üşen o telefonu almaya.. 3 gün oldu sensiz. Sesini duymadan geçen 3. gece. Sende mi özlemiyorsun. Seninde mi telefonun üst raflarda. Üstelik son mesajı ben atmıştım :( Ve sen dur bile demedin. Anladım ki sende olan beni tüketmişim.


       Çok zor zamanlar geçirdiğim için bu iki haftayı sana zindan ettim biliyorum. Destek çıkmana bile izin vermedim. Böyle biteceğini bilemedim.



      Özlüyorum oluum ben seni!! Böyle canımdan kopa kopa özlüyorum. Canımı yaka yaka özlüyorum. Alışkanlıklarımdan geçtim. Bağımlılığım var sana.. Sigaradan bile kopamayan insanlarız biz. Bağımlıydım ben sana.


      Doğu'lusun diye, ailenin asla onaylamayacağı bir birlikteliktik biz. Senden hiç bir zaman benim için aileni karşına almanı beklemedim. Bunu kendimde hak görmedim. Sen bana "Karım" dediğinde kıpır kıpır olan yüreğimi bile tam dile getirmedim. Üzülme. Arada kalma. İkileme düşme diye. Ben seni, bir gün başkasıyla evleneceğini bile bile sevdim. Bu acının tam ortasında yeşerttim seni. Sende hiç cesaret edemedin zaten. Hiç denemedin.

       Hayatım boyunca Kalbim sana ait, Bedenime değmiş son beden olacaksın. Ben sana ait kalacamda SEN kiminle uyanacaksın?