Baş kahramanı olmayan bir roman yazılması kadar saçmaydı bu yaşananlar. Başka nasıl anlatılırdı bilemiyorum. Olmaz olası bir acı. Nasıl görmezden gelinirdi ? Ya da nasıl unutulup tekrar yaşama devam edilebilirdi ?
Hayranım, umursamaz ve gamsız olan insanlara. Neden mi ? Çünkü onlar acıları da umursamıyorlar. Kaldı ki acı çekecek bir kapasiteleri yok. Amaaaaaaannn deyip yaşam süreçlerine geri dönüyorlar. Denemedim mi? tabi ki denedim. İşe yaradı mı ? Tabi ki hayır.
Demek ki neymiş ? Sonradan umursamaz olunamıyormuş. Böyle neren acıyor diye sorsa biri. Gösterebileceğin bir yerin olmaması ne kötü. Halbuki iliklerine kadar işlemiş bir sızın var. Ama net olarak acını gösterebileceğin bir yer, bir yara yok. İçeride fırtınalar kopuyor aslında. Sesli sesli çığlıklar. Ses yalıtımı mı yaptırdı ebeveynlerim içime acaba !!?
İç sesimi bastırabilen bir dış sesim var. Hatta böyle güzel güzel gamzesini göstere göstere gülebilen. Çok iyi rol yapabilen insanlarız vesselam. Yoksa nasıl saklanır bir acı, bir sızı günyüzüne çıkmadan. Yakıyor sanki genzimi. Öyle de tuhaf. Burnundan soğuk soğuk su çekersin de genzin bir cız eder. Aynen öyle işte.
Şu şarkıdaki kadının sesi de ne dingindir arkadaş!! Şarkılara bırakılabilir mi hüzünler.
Uçurtmanı rüzgara bırakır gibi. Salsan hüzünlerini de şarkılara. Öylede paylaşımcı olsalar.
Amaaaaaaannnnnnnn!! el sallayın hüzünlerimi bağladım Bir kıytırık şarkı cümlesine..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için teşekkür ederim. Sevgiyle kalın.. ^_^