Faredir Fare..

           Bulunduğum ilçe İstanbul'un diğer semtlerine göre daha dengesiz. Bir sabah kalkıyorsun hava günlük güneşlik. Bir sabah bakıyorsun hava kapalı fırtına kopuyor dışarıda. Üstelik bu mevsimde..
  " Yok arkadaş buraya yaz uğramıyor.." diye söylenmeye başladı bile annem :) Taşınalı 2 ay oldu. Burada ilk yazımız olacak. Aslında diğer semtte göre burası cennet sayılır. Ne bir insan kalabalığı ne bir insan pisliği (küfür, hır , gür ) var. Tam çocuk yetiştirilebilecek bir ortam. Toprakla da haşır  neşir oluyor tabi burda cadım. Velhasıl bu havaların dengesizliği en çok beni etkiliyor sanırım. Zira pek kimse etkilenmiş gözükmüyor.

         Bizde hep bu havaların dengesizliğinin ceremesini çekiyoruz dedim Adam'a. Hep onun yüzünden hırçınlaşıp sana sarıyorum.. Ama yutmadı :) . Özlemek hırçınlaştırıyor beni. Adam da farkında o yüzden ses edemiyor çirkefleşmeme :)


      " Bu kadar huysuzlaşma hatun!! Bende özledim.. Burnundan mı getireyim bende!" desede elimden gelen hiç bir şey yok.. Hiç bir şey. Benim yaradılışım böyle. Vahşi seviyorum. Uysallaştırılamıyorum :)
Az yada çok .Yada ortası yok bende. Hep aşırı. Paralel ilerliyor hepsi. Sevgi ile kıskançlık. Özlem ile cadılık. Ne yapayım. İnsan karakterini nasıl değiştirebilir ki ? 


                           Dün  yine hava basıktı. Ve biz yine kavga ettik. 
 "-Öyle havadan sudan sebepleri ayyuka çıkartmayı nasıl beceriyorsun hatun." 
"+ Adam !! Bakış açılarımız farklı. Sana basit görünen ufak bir şey kafamda derinleşip altından        bir ton sorun çıkartıyor."
 "- Derinleşmesin küçük hanım. Sevgim baki.."
"+ Hep havalardan bu durum Adam .."
"- Faredir fare.."